‘Xelvin moet voor de medewerkers voelen als hun eigen bedrijf’

Roel Wiersma, regiodirecteur Noord van Xelvin 

Als regiodirecteur Noord van detacheringsbedrijf Xelvin probeert Roel Wiersma (40) het beste uit zijn team te halen. ‘In je eentje kun je geen wedstrijd winnen’, trekt hij de vergelijking met voetbal.

Xelvin is volgens Roel Wiersma het beste te omschrijven als ‘specialist op het gebied van het detacheren van technici op MBO-plus, HBO- en WO-niveau’ en is sinds 2006 actief. Wat destijds begon met een vestiging in Groningen, en drie man personeel, groeide in de loop der jaren uit tot een landelijk opererend bedrijf met 20 kantoren, verspreid over heel Nederland.

Als directeur Noord van Xelvin is Wiersma verantwoordelijk voor de vier meest noordelijke vestigingen van de detacheerder: die in Groningen, Drachten, Hoogeveen en Zwolle. Bij deze vestigingen werken in zo’n 15 man, goed voor 14 fte.  Wiersma staat sinds vorig jaar aan het roer van de noordelijke locaties, maar werkt al veel langer bij Xelvin: in 2011 begon hij bij de vestiging in Groningen als managing consultant om vervolgens op te klimmen tot kantoormanager.

‘Eigenlijk heb ik een dubbelrol’, zegt Wiersma over zijn werk als regiodirecteur. ‘Aan de ene kant ben ik directeur van de vier noordelijke locaties, maar aan de andere kant zit ik ook in het landelijk MT. Kort gezegd komt het erop neer dat we binnen het MT de strategie uitstippelen, die ik vervolgens als directeur weer over ‘mijn’ vier vestingen uitrol.’

Wiersma werkt daarbij nauw samen met de vier kantoormanagers. ‘Elke vestiging heeft weer een eigen operationeel manager, die de mensen op kantoor aanstuurt.’ Maar ook voor Wiersma is er een rol weggelegd. ‘Binnen Xelvin hechten we veel waarde aan de persoonlijke ontwikkeling van de medewerkers. We proberen iedereen te motiveren zich te blijven ontwikkelen, en zoveel mogelijk ondernemerschap mee te geven.’

Wat hij ermee wil zeggen: ‘We proberen te stimuleren dat Xelvin voor de medewerkers voelt als hun eigen bedrijf. Dat betekent ook dat we de managing consultants geen harde doelstellingen meegeven, maar hen in plaats daarvan aanmoedigen om met eigen ideeën en verdienmodellen te komen. Ze hebben vervolgens alle vrijheid om die in de praktijk te brengen.’ Als voorbeeld geeft Wiersma een van de noordelijke managing consultants die een groot netwerk had in de installatietechniek. ‘Hij is vervolgens een eigen businessunit gestart.’

Hoewel Wiersma dus niet direct leiding geeft aan de medewerkers op de vier noordelijke kantoren, zit hij wel regelmatig met ze om tafel. ‘Dat heeft vooral ook met die persoonlijke ontwikkeling te maken. En met het bespreken van de mogelijkheden die er op dat gebied zijn, maar net zo goed vind ik het belangrijk te horen waar mensen tegena anlopen, en of er problemen spelen.’

Volgens Wiersma wordt er niet alleen geïnvesteerd in de individuele personeelsleden, maar vooral ook in het team. ‘In je eentje kun je geen voetbalwedstrijd winnen’, zeg ik weleens. Dat lukt je alleen als je als team goed en intensief samenwerkt.’ Om die samenwerking verder te verbeteren en te intensiveren, zijn er regelmatig coachingstrajecten. Zo ook binnenkort. Dan krijgen de teams van de noordelijke kantoren bijvoorbeeld een training over het geven, krijgen en omgaan met feedback. Aanleiding hiervoor was de jaarlijkse ‘energiemeting’, waarbij door een extern bureau wordt gemeten hoe het met de energie van de groep gesteld is. ‘En daaruit bleek dat mensen het soms nog lastig vonden om elkaar op iets aan te spreken.’

Ook Wiersma heeft regelmatig coachingsgesprekken. ‘Ik probeer dan mijn ervaringen zoveel mogelijk te delen met de rest. Door mezelf kwetsbaar op te kunnen stellen, hoop ik het goede voorbeeld te geven.’  Het is volgens hem tekenend voor de cultuur binnen Xelvin, die hij als ‘open’ en ‘ plat’ omschrijft. ‘Xelvin is allesbehalve een hiërarchische organisatie. Ik zou het juist eerder omschrijven als een platte structuur. Zowel de kantoormanagers als ik zitten gewoon, net als de rest, op een van de flexplekken op kantoor, en doen -als de tijd dat toelaat – ook dezelfde werkzaamheden. Ik ben allergisch voor leidinggevenden in een ivoren torentje. Je moet je niet opsluiten, vind ik. Dan loop je het gevaar dat je het contact met je collega’s verliest.’

Tekst: Marieke Bos |Fotografie: Marike van de Witte