Opmerkelijke overstap van Hendrik Willem Alssema: van uitzendbranche naar eigen onderneming

‘Óf ik ben voor dit bedrijf geboren. Of dit bedrijf is voor mij gemaakt!’

Van de uitzendbranche naar een bedrijf gespecialiseerd in de levering en onderhoud van deuren. Deze opmerkelijke carrièreswitch maakte Hendrik Willem Alssema. Hij maakte daarmee nog een andere carrièrestap: van die van manager naar die van directeur-eigenaar, en wel van het in Groningen gevestigde bedrijf Bleyenberg Deurservice.

Tekst: Hans de Preter
Fotografie: Erik Gietema

Je zou denken dat er nogal wat verschillen zitten tussen werken in de uitzendbranche of bij een bedrijf dat de meest vernuftige deuren levert voor bedrijfspanden. Maar dat valt reuze mee. Ook de uitzendbranche is een zeer commerciële werkomgeving, waar efficiënt gewerkt wordt en waar je het klappen van de zweep op commercieel gebied leert kennen. En als je maar gedreven en met passie werkt, geen negen-tot-vijf mentaliteit hebt en je creatief en inventief bent, kun je heel ver komen met het opbouwen van een bedrijf.

Dat blijkt uit het verhaal van ondernemer Hendrik Willem Alssema, die eerst dankzij een enorme inzet en vasthoudendheid successen wist te boeken bij de Groningse vestigingen van onder meer ManPower. En die later, nadat hij in 2009 aandelen kocht van Bleyenberg Deurservice, de omzet en het aantal medewerkers van deze deurservice fors zou zien groeien.

‘Dat ik in de uitzendbranche aan de slag zou gaan, dat had ik tijdens mijn studie milieumanagement aan Van Hall in Leeuwarden nooit kunnen bedenken. Al wist ik toen ook niet precies wat ik wel wilde. Ik genoot enorm van mijn studententijd, en was ook zeer actief in het verenigingsleven, ook als voorzitter’, zo vat Alssema (42) zijn studententijd samen.

Na afloop van zijn studie ging hij korte tijd aan de slag als postbezorger, maar na enige tijd kon hij per 1 januari 2002 aan de slag als consultant/intercedent in de stad Groningen bij ManPower. Daar zou hij de techniek-afdeling leven in helpen blazen. ‘Ik kende de uitzendwereld niet echt, maar het bleek een enorm uitdagende werkomgeving. Je leert er veel over commercie, maar ook hoe je met mensen om moet gaan.’

‘Kan niet’, bestaat niet

Bovendien was het een inspirerende afdeling, en kreeg hij een ontzettende drive om doelen te halen. Soms zeiden collega’s tegen hem: ‘Dat lukt je nooit!’, maar het adagium van Hendrik Willem was- en is dat ‘kan niet’ niet bestaat. Zijn capaciteiten vielen kennelijk op, en na enige tijd kon hij meedoen aan een traject om leiding te leren geven en werd hij vervolgens assistent-manager van de vestiging in Emmen.

Maar daar zat het nogal tegen, want een zeer grote opdrachtgever, Honeywell, vertrok en daarmee een groot deel van de omzet. Maar dat prikkelde Alssema juist om terug te vechten, en dat deed hij dan ook, nadat hij er vestigingsmanager was geworden. Het lukte hem het aantal uitzendkrachten weer fors te laten groeien.

Toch hoefde hij niet lang na te denken toen hij werd gevraagd voor de functie van vestigingsmanager in Groningen, bij de sectie zakelijke dienstverlening. ‘Tjonge: wat heb ik daar een leuke tijd gehad! Er werkten allemaal jonge, gedreven vrouwelijke collega’s. Samen hebben we er voor gezorgd dat deze vestiging enorm groeide.’

Alleen: het stoorde hem dat men in het hoofdkantoor van ManPower in Amsterdam Groningen ‘te ver’ vond om langs te komen. ‘Ik sprak toen met mezelf af: we gaan het hier zó goed doen, dat die Amsterdammers hier straks naar toe komen om te zien hoe wij het hier doen!’.

Sluimerend ondernemerschap

En dat zou hij doen. Hij zorgde samen met het team dat het aantal intercedenten groeide van vijf naar 25 in 2,5 jaar. Groningen was ook de eerste vestiging die adverteerde op sociale media, toen nog Hyves. De prestaties werden dan ook opgemerkt, zeker ook nadat hij diverse prijzen won, waaronder een studiereis naar Manpower in de VS, waar hij ook de 91-jarige oprichter van ManPower zou ontmoeten. Vervolgens won hij met de Groningse vestiging nog een reis naar Brussel, en een reis naar Barcelona. En dat leidde er uiteindelijk toe dat de landelijk directeur verzuchtte: ‘Wat gebeurt daar toch in Groningen? Hoe doen jullie dat?’. Mede dankzij zijn verdiensten kreeg hij opnieuw promotie en werd regiomanager noord-oost.

In die tijd hoorde hij tijdens een barbecue van een vriend dat diens vader een bedrijf kwijt wilde, dat gespecialiseerd was in deuren. ‘Toen viel bij mij het kwartje. Want ik had altijd al een sluimerend gevoel dat ik een eigen bedrijf wilde hebben, het liefst in de bouw. Ik vertelde die vriend dat ik wel interesse had. En nadat een eerste gegadigde was afgehaakt, raakte ik in gesprek met zijn vader. Dat was een leuk gesprek. Ik dacht: ‘Óf ik ben voor dit bedrijf geboren. Of dit bedrijf is voor mij gemaakt!’.

Krap jasje

Het had nog wel even wat voeten in aarde om de financiering rond te krijgen, maar met een partner zou dat uiteindelijk lukken. ‘En zo ben ik aan de slag gegaan bij Bleyenberg. Daar zaten toen vier mensen op kantoor, en het telde acht medewerkers. Vanaf de eerste dag ben ik op zoek gegaan naar nieuwe klanten.’

Hij bedacht dat ‘onderhoud’ ook een aantrekkelijke dienst zou kunnen zijn, en breidde de dienstverlening uit, zodat Bleyenberg een totaalleverancier werd voor alle toegangen, van elektrische deuren tot glazen schuifdeuren. De economische crisis veranderde niets aan de groei: ook in crisistijd moeten bedrijfspanden goede deuren hebben. In september 2016 werd een nieuw bedrijfspand voor Bleyenberg in gebruik genomen. Deze maand treedt de 29ste medewerker in dienst, en nu begint zelfs het nieuwe pand al wat krap te worden.

‘Ik heb dus geen spijt van mijn carrièreswitch, in tegendeel. Er zijn veel overeenkomsten, en het leidinggeven is ongeveer hetzelfde. En ik werk nog even hard en met passie als in m’n vorige werk. Maar ik wil niet alleen maar directeur zijn. Persoonlijk werk ik het liefst tussen mijn collega’s, ik voel me meewerkend voorman. Ook help ik nog graag in de verkoop: dat wil ik nóoit loslaten. En ook ga ik soms nog mee met medewerkers om deuren te installeren. Dan denk ik: ‘Oh, wat is dit gaaf, man!’.