Ferrari California: Italiaans renpaard met meerdere gezichten

De Ferrari California is er eentje met meerdere gezichten. Op het circuit gedraagt hij zich als een woest Italiaans renpaard, maar als je de teugels wat laat vieren, heb je aan de California een veelzijdige en supersnelle wagen voor dagelijks gebruik. Het leukste is nog wel: wij mochten ermee rijden.

Een Ferrari omschrijven als een “wagen voor dagelijks gebruik”? Ja echt. Althans, in het geval van de California gaat die vlieger op. Want wat blijkt uit cijfers van Ferrari? Deze cabrio – want dat is het – wordt 50 procent vaker gebruikt als “dagelijks vervoermiddel” dan de andere modellen sportwagens van het Italiaanse merk. De California, die dus meer is dan alleen een hebbeding, staat logischerwijs ook minder stil dan bijvoorbeeld een 458 of FF. De coupé legt namelijk 30 procent meer kilometers af. Ook opmerkelijk: in de California wordt aanzienlijk vaker (65 procent meer, om precies te zijn) met een passagier aan boord gereden dan met andere Ferrari’s.

Instap-Ferrari
De California is dan ook op de markt gebracht als “instap-Ferrari”, hoe oneerbiedig dat ook mag klinken. De introductie van de California vond plaats in 2009. Een jaar eerder werd hij al gepresenteerd op de Mondial de l’Automobile in Parijs. De nieuweling werd niet door iedereen enthousiast onthaald. Zeker voor de Ferrari-puristen was het in den beginne nog wel even wennen: een befaamd sportwagenmerk als Ferrari dat met een comfortabele en praktische instapcabrio kwam. Maar alles went en zoals dat ook ging met de Porsche Cayenne bleek het een slimme zet van de hoge autobazen en werd de California een succes.

Waar racemonster
Nu is de California sowieso al een waar racemonster, het exemplaar waar wij mee mochten rijden heeft nog een extra portie anabolen achter de kiezen. Dankzij het speciale “Handling Package” is dit rode racemonster namelijk 30 kilo lichter dan zijn gewone evenknie. Ook heeft dit Italiaanse raspaard 30 extra paardenkrachten. Het vermogen van de V8, die voorin ligt, komt hierdoor uit op 490 pk en het maximumkoppel ligt op 505 Nm. Vanzelfsprekend worden daarmee ook betere rapportcijfers behaald. De sprint naar de honderd gaat 0,2 tellen sneller en duurt nu nog maar een luttele 3,8 seconden. Deze onderhuids gepimpte Handling Package stuurt bovendien 10 procent directer en ook de vering is stijver. Verder is de wielophanging aangepast, waardoor de carrosserie nog minder rolt in de bochten.

De eerste generatie California is vorig jaar afgelost door de California T. Inderdaad, met de T van turbo. En dat is best bijzonder: het was voor het eerst in dertig jaar dat de Italianen met een turbo op de proppen kwamen. Het gaat om een 3,9-liter V8 die 560 paardenkrachten levert en een koppel heeft van maar liefst 755 Nm. En daarmee knal je sneller dan snel van nul naar honderd: in 3,6 seconden. Nog even over die turbo: zelfs als sportwagenfabrikant ontkom je niet aan strenge milieuregels. Door de turbotechniek is het gemiddeld verbruik met 15 procent gedaald naar 10,5 liter per 100 km en de CO2-uitstoot daalde van 270 gram per kilometer naar 250 gram.

Publiekstrekker van formaat
Terug naar de Ferrari California met Handling Package. Op het circuit in Assen is deze red hot chili pepper niet te missen. Niet alleen vanwege zijn rode, woeste en snelle uiterlijk maar vooral omdat het een publiekstrekker van formaat blijkt te zijn, zoals alleen een Ferrari dat in zich heeft. Ook al is het woensdagochtend en dus redelijk leeg op het circuit, zowat alle aanwezige autoliefhebbers hebben zich rondom het racemonster verzameld. Logisch ook, want met al die roosters, luchtinlaten en indrukwekkende welvingen is er genoeg waar ze zich aan kunnen vergapen.

Het allermooiste is toch wel dat wij er een ochtendje in mogen rijden. De rode startknop, links van het stuur, schreeuwt erom om ingedrukt te worden. Die eer is aan Peter Grondel, die als eerste achter het stuur stapt. Het is meteen al leuk. We staan nog stil, maar we worden meteen op onze wenken bediend met die typische, scherpe Ferrari-roffel waarvan onze haren overeind gaan staan. “Mooi” is niet het goede woord, “indrukwekkend” is misschien beter gezegd, al schieten dan nog steeds woorden tekort.

Niet veel later brengt Peter met een ferme duw op het gaspedaal de California tot leven. Eigenlijk hadden we fotograaf Jan beloofd eerst een rondje rustig aan te doen zodat hij foto’s kon maken, maar dat zit er even niet in. Een renpaard als dit vraagt erom voluit te gaan. Dus dat doen we. Niet alleen het geluid blijkt indrukwekkend, de acceleratie is dat in overtreffende trap. Zoals het een echte Ferrari betaamt, ontbreekt het aan een versnellingspook. Het opschakelen gebeurt automatisch of met de peddels aan het stuur.

Directer dan direct
Ondertussen is het gaan regenen en is de baan zowat veranderd in een glijbaan. Voor Peter maakt dat het er alleen maar leuker op. Hij doet er zelfs nog een schepje bovenop door de magische Manettino-knop in de stand “sport” te zetten. Dat is overigens een van de “slechts” drie standen: comfort, sport en een stand waarin je alle elektronica uitzet. Het rijden gaat nu “directer dan direct”, zoals Peter het verwoordt, de demping en vering zijn stugger en stijver en het sturen gaat, voor zover dat al kan, nog directer. ‘Alsof je in een kart rijdt’, trekt hij de vergelijking. ‘Hij doet precies wat je wilt en je voelt gewoon wat er gebeurt.’ En daarmee haalt hij meteen een vooroordeel onderuit. Namelijk die dat cabrio’s wegens gebrek aan stijfheid geen circuitwagens kunnen zijn.

Het is dus zeker een sportwagen, al is het een “instapper” en heeft hij meerdere gezichten. Eén daarvan hebben we mogen meemaken: die van bruut Italiaans renpaard. Maar dan wel een hengst die makkelijk te berijden en te temmen is. En daarmee ook geschikt is voor dagelijks gebruik.